In Memoriam van een goede vriend: GEERT LAGROU

Het trieste lot heeft onverbiddelijk toegeslagen. Voor iedereen komt dit schokkende nieuws onverwacht, onbegrijpelijk en loeihard aan. In de nacht van donderdag op vrijdag 31 augustus werd Geerts auto op de E17 te Waasmunster achteraan aangereden door een dronken chauffeur en werd zijn auto tegen de vangrail geslagen met een fatale afloop tot gevolg.

Het is bijna niet te beschrijven tot welke gevolgen dit kort bericht heeft geleid. Geert, bekend tot in de verste uithoeken van spelend België laat een zoon en een dochter na van 9 en 7 jaar. Zij zullen hun lieve papa voor de rest van hun leven moeten missen.

Geert, alom bekend om zijn gulle lach, was zondermeer een autoriteit in de Belgische spellenwereld. Van jongsaf aan was Geert gefascineerd door gezelschapspellen en bordspellen in het bijzonder. Zoals iedereen begon zijn spelende carriëre met klassieke spellen als Risk en Monopoly maar toen hij ouder werd leerde hij ook andere spellen kennen als Colditz en Acquire. Toen de spellenclub Hof van Watervliet in Brugge werd opgericht was hij een regelmatig bezoeker. Omdat hij ondertussen al heel wat spellen had verzameld, besloot hij in 1996 om zijn eigen spellengroepering "Spelen op Zolder" op te richten. Met een bescheiden groepje legde hij de grondvesten van wat later zou uitgroeien tot een erg actieve spellenclub. Aanvankelijk werd de club geleid door een éénmansbestuur maar door zijn enorm enthousiasme en vurige begeestering groeide de club zienderogen . Later kreeg de spellenclub een steviger basis met nieuwe bestuursleden, toch bleef Geert tot op heden de drijvende kracht achter zijn geesteskind.

Zijn gedrevenheid toonde hij op veel verschillende vlakken.

Hij bezocht onvermoeibaar rommelmarkten in België en Frankrijk om toch maar weer een nieuwe spelparel te kunnen ontdekken. Ooit reed hij West-Vlaanderen rond op zoek naar oude speelgoedwinkels om toch nog ergens een oud spel, dat al lang niet meer in de etalage lag, op de kop te kunnen tikken. Op deze manier en later natuurlijk ook via elektronische weg, werd Geert ongetwijfeld Belgisch grootste privéspellenverzamelaar (meer dan 2000 spellen). Zijn collectie was uniek en vooral spellen over wielrennen, paarden- en autoraces en oude Belgische spellen droegen zijn voorkeur weg. Ooit kocht hij in de VS een prachtig paardenracespel uit de 19de eeuw waar hij maanden later nog over bezig was. Vorig jaar op het tienjarig bestaan toonde hij vol trots zijn meest unieke spellen. Tijdens zijn zoektocht werd hij ook bevriend met buitenlandse spellenverzamelaars als Pierre Bertin, de grootste spellenverzamelaar van Frankrijk. Pierre, die een stuk ouder is, zei ooit dat Geert later zijn spellen zou erven. Spijtig genoeg is het anders gelopen.

Geert was uiteraard ook een gedreven speler en het moet gezegd, een moeilijk te kloppen tegenstander. Omdat Geert een sterke speler was, werd vaak tegen hem gespeeld, maar desondanks kwam hij vaak toch als winnaar uit de bus. Zijn overwinningen in Roborally (hij werd slechts één keer geklopt in dit spel) en Torres zijn legendarisch. Hij was ook een crack in het onthouden van spelregels: zelfs op de meest onverwachte spelregelvragen kon hij bijna altijd onmiddellijk het antwoord geven.

Zijn enthousiasme kwam vooral tot uiting in de organisatie van het veelgeprezen tornooi van Zedelgem. Bescheiden begonnen met 51 deelnemers groeide de "Beker van West-Vlaanderen" uit tot veruit het grootste toernooi van België. Ik herinner me Geerts trots nog toen we 141 deelnemers inschreven (indertijd het grootste toernooi ooit). Maar het kon nog beter en uiteindelijk strandde zijn record op 191 spelers in 2006. Geert was onvermoeibaar in zijn zoektocht naar sponsors en middelen om er een geslaagd tornooi van te maken. Denk gewoon maar aan de tientallen ritten naar de abdij van West-Vleteren om iedereen de lekkerste trappist te kunnen aanbieden.

Opgemerkt was ook zijn optreden in "1000 zonnen en garnalen". Het was Geert ten voeten uit. Zijn bulderlach, zijn passie en bezieling dropen van het scherm. De commentaren van de andere spelers op de bewuste spellenavond logen er niet om.

Bovenal was Geert gefascineerd door 18XX-spellen, een collectie spellen gegroeid uit Francis Treshams 1829 en 1830. Volgens Geert was 1830 het meest volmaakte spel ooit uitgedacht. Hij maakte er vrienden door tot in Groot-Brittanië en de Verenigde Staten. Vorig jaar werd hij nog Open Belgisch kampioen in 18XX-spellen. Op het tienjarig bestaan demonsteerde hij nog zijn collectie. Het rekje moest zeker een belangrijke plaats krijgen in de zaal. De 18XX-spellen kregen zelfs een vast plaatsje in zijn woonkamer, om maar eens te duiden welk belang hij er aan hechtte.

Dan was er nog de jaarlijkse uitstap naar Essen. Ik ben negen keer met Geert meegeweest en het was telkens een belevenis. Later gingen er steeds meer andere geïnteresseerden mee maar dat kon de pret niet drukken. 's Avonds gaan eten bij de Griek en tot een gat in de nacht spelletjes spelen waardoor iedereen met kleine oogjes de tweede beursdag moest doorstaan.

Geert was ook een vurig Club Brugge supporter en had dit jaar zelfs een abonnement voor zijn geliefde zoon Felix en zijn dochtertje Hélène gekocht. Geert was steeds redelijk als zijn elftal eens verloor maar zijn discussies met de (grotendeels uit Cerclesupporters bestaande) spellenclubleden zorgden vaak voor heel wat animo. Als trouwe clubsupporter speelde Geert ook altijd met blauw (een uitzonderlijke keer met zwart), maar zeker nooit met paars en groen!

Geert leidde geen heiligenleven en was soms moeilijk te doorgronden maar de spellenwereld zal nooit meer dezelfde zijn. Met Geert verliezen we een spelkameraad, een spelautoriteit, een joviale kerel, maar bovenal een goeie vriend.

Er rest ons niets dan bittere tranen.

Zijn urne is bijgezet op het kerkhof van Veldegem.

Namens het bestuur van Spelen op Zolder

Koen Verstraete
Bruno Vackier
Peter Delafontaine
Yves Degrieck